نقش محوری مینیمالیسم در پایان دوران مدرن و بکارگیری نور در آثار دن فلاون

قرن بیستم تجربیات متفاوتی را در زمینه‌ی هنر و اندیشه به همراه دارد. پس از جنگ جهانی دوم، جهان در رویارویی با تغییرات گسترده‌ای در زمینه‌های فلسفی، هنری، سیاسی و اجتماعی قرار می‌گیرد و تمامی اصول مدرنیسم را به چالش می‌کشد. در این اثنا مجسمه سازی مینیمالیسم با رویکردی انتزاعی که از مهم ترین دستاورد‌های هنر مدرن به شمار می‌آید، با مفاهیمی نو از درون نقاشی سر بر می‌آورد. این جنبش با تاکید بر نقش مخاطب به جای مولف، نگاه تازه‌ای را در هنرهای بصری مطرح می‌کند. آثار هنری مینیمالیسم فاقد نماد گرایی هستند، آثاری که با استفاده از تولیدات کارخانه و با تکیه بر روند آن، زاییده‌ی عصر تولید انبوه ناشی از انقلاب صنعتی به شــمار می‌آیند. دن فلاون از تاثیر گذارترین هنرمندان مینیمالیست است که با انتخاب لامپ-های فلورسنت صنعتی آثار منحصر به فردی را به نمایش می‌گذارد. او با چیدمان‌های نوری بر فضای معماری تاثیر گذاشته و موجبات هنر نوری را فراهم می‌آورد. این نوشتار، مینیمالیسم را نقطه‌ی عطفی در روند هنری قرن بیستم معرفی می‌کند و با نگاهی به مباحث نظری پیرامون آن به تحلیل مفاهیم و مبانی این جنبش در آثار فلاون می‌پردازد.